Even voorstellen dus.

[Vulcanus]

Ik werk als machinaal houtbewerker. Geef mij een schaafbank en de juiste frezen en er is niets onmogelijk. Het is niet altijd commercieel verantwoord, maar het is in het verleden al menigmaal gebeurd dat ik hout 3 afzonderlijke bewerkingen achter elkaar door de schaafbank liet gaan om het beoogde eindresultaat te bewerkstelligen. Dan heb je dus 3 bewerkingen die je moet visualiseren en dat laatste gaat me gelukkig makkelijk af. Die handigheid komt ook van pas bij 'trouble-shooting', want het is eigenlijk een versleten schaafbank en als de te schaven planken om de een of andere reden 'blijven hangen' in de machine, dan komt het vaak genoeg op je voorstellings- en analytisch denkvermogen aan om te weten waar 'de knik' zit. Dit valt wat meer op zijn plaats, als je weet dat mijn vooropleiding HBO pharmaceutisch analist is en dat ik, doordat ik nooit mijn hand op heb willen houden (en met 6 jaar al lustig zat te timmeren), van lieverlee uiteindelijk als houtbewerker mijn geld kwam te verdienen.
Het schaven heb ik me dus door kijken en nadenken en doen eigen gemaakt en dat ik een goede schaver ben is grotendeels te wijten aan het feit dat ik in aard precies werk en 'goed ben met machines'. Afgezien van de elektrische en elektronische besturing, zou ik de schaafbank ook rustig durven demonteren en reviseren. Er is genoeg wat ik nog niet weet, maar de vloeivetsmering, bijvoorbeeld, heb ik al eens helemaal losgetrokken en opnieuw aangelegd en wie niets probeert leert ook nooit wat (mijn eerste auto's waren een Opel Kadett C en daarna een Opel Ascona B en daar heb ik, naast niet alleen de grote beurten, ook al het andere altijd zelf gedaan).
Als ik (voor)zie baat te hebben voor (enig schaafwerk) bij een zekere aanpassing aan de machine, dan maak ik die zelf en plaats hem. Zo'n aanpassing is meestal eenvoudig (zijn de besten) te realiseren en hebben derhalve vaak hoog rendement.
Bijvoorbeeld: op de andere schaafbank konden we eerder enkel muurplaten (balken met 1 schuine kant) maken. Had je nokgordingen (balken met aan de smalle zijde 2 schuine kanten), dan moest je de 2e afschuining creeeren door de cirkelzaag te gebruiken, waarbij je soms akelig dicht bij de draaiende zaag kwam. Oplossing: op tactische punten nokken plaatsen op de zijgeleiding en de 2e schuine kant wordt nu ook met de machine gemaakt.

Voor mijn dagelijks werk ben ik af en toe bezig met het elektrisch lasapparaat met 2,5 mm elektroden lassen aan de lompe stalen karren die achter de overbekende Spykstaal elektrische trekkertjes 'hangen'. Die karren zijn weliswaar lomp, maar als je ze maar vaak genoeg met de heftruck wegzet, dan gaat zelfs 4 mm dik staal eraan. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de 'tact' van de heftruck-chauffeur.
Als ik een kar opknap, probeer ik hem ook te 'upgraden' door de kar, middels een extra dwarsligger, geschikt te maken voor ook kortere lengtes planken en balken, waardoor de kar doelmatiger benut kan worden.

CO2-lassen heb ik 6 jaar geleden voor het eerst gedaan aan toen mijn Opel Ascona C (dorpels, spatbordranden achter en zijkanten kofferbak achter achterwielen) en natuurlijk was het laatst gelaste wel mooier dan het eerste. Vond het eigenlijk jammer dat je alles daarna nog af moet werken, want dat doe ik omdat het nodig is en niet omdat dat echt mijn belangstelling heeft.
Aan de Ford Escort 5 die ik nu wat eerder maar onder handen heb genomen zul je, als ik klaar ben, waarschijnlijk wel goed kunnen zien waar hij bijgespoten is. Heeft het werk van een goede spuiter het cijfer 10, dan is mijn afwerking misschien net 7- (maar roesten doet het er echt niet meer).

P.S.: waarbij je soms akelig dicht bij de draaiende zaag kwam
De cirkelzaag benaderen, gaat makkelijker dan je denkt. Zo in de geest van al een half jaar veel overwerk hebben (totale werkweek 48-52 uur) en dan op een hectische donderdag of vrijdag (in principe werkend met veiligheid voorop) maar dan toch, door een combinatie van chronische en acute vermoeidheid, even niet opletten en dat was 'm weer.
Het equivalent bij werken in een metaalbedrijf, is de draaibank aanzetten en dan de sleutel die je erin had laten zitten door de bedrijfshal caramboleren.
Ik werk er nu 15 jaar en het is me 4 keer gelukt met een hand in de zaag te komen. Ik heb desondanks al mijn tien vingers nog (en volledig functioneel) en ben dus gezegend met een beste portie geluk. Spelen in de Staatsloterij kan ik wel mee stoppen; daar ligt mijn geluk niet, wel bij 'door het oog van de naald gaan'.

Hoop dat voorstellen genoeg was. Groeten, John.